Een van de doelstellingen van hypnotherapie is het ledigen van je emotionele rugzak, en wat nog bij je hoort, te herwaarderen, zodat je daar in de toekomst geen of minder last van hebt. Maar wat, als je niets meer in je rugzak hebt, alles al geherwaardeerd én geëvalueerd is? Wat zegt dat over je?
Vandaag was er een mevrouw bij mij in de praktijk voor een behandeling volgens het Simpson Protocol. Dit is een heel mooie en warme vorm van hypnotherapie. Natuurlijk hebben we in het voorgesprek een en ander besproken en gaf ze aan dat ze volgens haar al heel wat had verwerkt, maar je weet het maar nooit. Voor hetzelfde geld is er toch nog ergens in een hoekje van je grote teen iets blijven zitten, toch? Je weet het maar nooit.
En daar zit precies de kracht van het Simpson Protocol; alle pijnlijke issues worden opgespoord en getransformeerd zonder dat je ook maar een woord zegt… Je gaat aan de slag met nare ervaringen zonder je te hoeven schamen voor alles wat je hebt meegemaakt. Want doordat je niets hoeft te zeggen blijft het jouw privé. Mijn rol is je te begeleiden hierin, te toetsen of je ontspannen genoeg bent, en of je je nog op je gemak voelt.
Nou, de eerste fase van haar behandeling, het ontspannen, was appeltje eitje. Ze kon erg goed ontspannen en volgde mijn instructies heel goed op waardoor ze in de juist “flow” kwam. Ze ging zo snel, met zo veel plezier en vertrouwen dat ik dacht dat ze haar ogen gesloten hield om mij een genoegen te doen.
Bij de tweede fase, waarin het veranderwerk plaatsvindt, wordt van je verwacht dat je op zoek gaat naar ervaringen die een diepe indruk hebben gemaakt zodat je die kunt transformeren, herwaarderen en/of evalueren. Deze prachtige vrouw kon echter niets verdrietigs vinden. Niet! Ze had alleen maar mooie momenten gekend, hoe geweldig is dat?
Voordat ik de vragen stelde, gaf zij al het antwoord. Ze was zo ver in haar ontwikkeling dat we binnen anderhalf uur klaar waren met een behandeling, die normaal twee tot drie uur kan duren. Na de behandeling praten we altijd nog een beetje bij. En ze vertelde dat ze al zeventien jaar bezig is met zichzelf te ontwikkelen (op alle vlakken). Dat bleek dus ook tijdens de behandeling.
Ontspannen? Totaal geen probleem. Tijdens de behandeling was er niets op te ruimen. Hoe mooi is dat? Jezelf ontwikkelen en tegelijkertijd je rugzak leegmaken? Natuurlijk weet ik dat het zo hoort maar bij hoeveel van ons lukt het ook echt? Hoe heerlijk is het om zonder bagage door het leven te gaan en dit bevestigd te krijgen tijdens zo’n sessie?
Hypnotherapie is dus niet altijd helend, soms is het complementair en bevestigend…
Wil je reageren? Dat kan hier…
[contact-form-7 id=”3755″ title=”Contact blog”]